Σε ένα σκοτεινό διάδρομο ξεχωρίζουν δύο φιγούρες. Ενας άνδρας με λευκή μπλούζα συνομιλεί με κάποιον σε αναπηρικό καροτσάκι. Του πιάνει τρυφερά τον ώμο και του λέει με στεντόρεια φωνή: «Μην ανησυχείς, θα σταματήσεις να πονάς. Ολα καλά θα πάνε!». Δεν είναι κάποια τυχαία συνάντηση. Είναι ο διευθυντής του νοσοκομείου «Αγιος Σάββας», παθολόγος-ογκολόγος Αλέξανδρος Αρδαβάνης, που προσπαθεί να καθησυχάσει καρκινοπαθή ασθενή του.
Σ' αυτούς τους σκοτεινούς διαδρόμους, συνήθως όρθιος, κάνει συχνά πυκνά τις επαφές του με τους ασθενείς, ελέω έλλειψης χώρων. Κάπου στο βάθος βρίσκεται και το μικροσκοπικό γραφείο του, όπου υποχρεώνεται να συναντά και τους υπόλοιπους αρρώστους.
Παράπονο όμως δεν έχει. «Ο "Αγιος Σάββας" είναι η καλύτερη περίπτωση αντικαρκινικού νοσοκομείου», αναφέρει στην «Κ.Ε.». Βέβαια διευκρινίζει: «Τηρουμένων των αναλογιών πάντα, ο "Αγιος Σάββας" είναι όαση. Γεγονός που οφείλεται κυρίως στην ευαισθησία του προσωπικού, γιατί από χώρους, υποδομές, αλλά και υποστηρικτικό προσωπικό υστερούμε δραματικά. Ολα γίνονται με την αυτοθυσία των εργαζομένων».
Και είναι ενδεικτικό ότι στον «Αγιο Σάββα», ένα νοσοκομείο το οποίο απορροφά εξαιρετικά μεγάλο όγκο ασθενών, οι γιατροί αναγκάζονται να κάνουν και τις γραφειοκρατικές διαδικασίες, στερώντας όμως έτσι χρόνο από το κλινικό τους έργο.
Δυσοίωνο μέλλον
Ωστόσο, η πρόβλεψή του για το μέλλον του αντικαρκινικού νοσοκομείου, που σήμερα εξυπηρετεί χιλιάδες συνανθρώπους μας, είναι εξαιρετικά δυσοίωνη, καθώς εκτιμά ότι οι συνθήκες νοσηλείας θα επιβαρυνθούν: «Μέχρι στιγμής φάρμακα δεν μας έχουν λείψει, αλλά έρχονται ασθενείς και από αλλού και προμηθεύονται τα σκευάσματα. Επειδή όμως ο προϋπολογισμός του νοσοκομείου εξαντλείται, μπορεί να έχουμε πρόβλημα. Εξάλλου αυξάνεται η πίεση και από άλλα νοσοκομεία για να εξυπηρετήσουμε τους ασθενείς τους», περιγράφει ο κ. Αρδαβάνης.
Σε ό,τι αφορά τις αναμονές για την πραγματοποίηση χημειοθεραπείας ή ακτινοθεραπειών, εξηγεί: «Εχουμε καταφέρει να μειώσουμε το χρόνο αναμονής για τους ασθενείς, αλλά και αυτός πιθανότατα θα αυξηθεί στο μέλλον λόγω της μεγάλης ανάγκης που υπάρχει». Και αυτό επειδή μεγάλα νοσοκομεία δεν διαθέτουν καν ογκολόγους, ενώ τα υπόλοιπα αντικαρκινικά νοσοκομεία έχουν μπει σε εφημερίες, με συνέπεια να επιβαρύνονται. «Τα άλλα νοσοκομεία είναι σε συνθήκες διάλυσης, όπως οι "Αγιοι Ανάργυροι", το "Μεταξά", που εφημερεύουν αλλά δεν ενισχύθηκαν, με συνέπεια οι ασθενείς να έρχονται εδώ. Αντίστοιχα ισχύει και για το "Θεαγένειο" της Θεσσαλονίκης».
Σύμφωνα με τον ογκολόγο, όταν ένας ασθενής χρειάζεται ριζική ακτινοθεραπεία το πολύ να χρειαστεί να περιμένει ένα μήνα, ενώ εάν υποβάλλεται ήδη σε χημειοθεραπεία μπορεί να βρίσκεται ταυτόχρονα σε αναμονή για ακτίνες κοντά στους 6 μήνες. «Σε έκτακτα περιστατικά το πολύ να περιμένει κανείς 10 μέρες», περιγράφει και συμπληρώνει: «Βρίσκονται τρόποι, ώστε τελικά ο ασθενής να ξεκινά τις θεραπείες του τότε που πρέπει».
Βέβαια ο γνωστός ογκολόγος δεν διστάζει να πει: «Οι ανασφάλιστοι καρκινοπαθείς πετιούνται στον Καιάδα. Τους δίνουν το "βάουτσερ υγείας" για λίγες εξετάσεις. Ο καρκινοπαθής όμως είναι ένας ασθενής που θα χρειαστεί στην πορεία της ασθένειάς του τουλάχιστον μία φορά νοσηλεία».
Γι' αυτό τονίζει: «Σ' αυτή τη χώρα αν έχεις λεφτά, έζησες. Αν όχι, πέθανες. Ολα κινούνται γύρω από το χρήμα. Από την ασυδοσία της βιομηχανίας του ιατροτεχνολογικού εξοπλισμού και των φαρμάκων, περάσαμε τα τελευταία πέντε χρόνια στη βαριά αντεπίθεση και στην κυριαρχία του χρηματοπιστωτικού τομέα».